- Industry: Economy; Printing & publishing
- Number of terms: 15233
- Number of blossaries: 1
- Company Profile:
Ang saklaw na kung saan ang halaga at epekto ng buwis, tulong buwis o tulong na salapi ay nabawasan dahil sa pangalawang epekto nito. Halimbawa, pagtaas ng halaga ng buwis na ipinataw sa sahod ng manggagawa ay magdudulot sa ibang manggagawa na huminto sa pagtatrabaho o bawasan ang trabaho, kaya nagbabawas ng halaga ng dagdag buwis na kinakalap. Gayunpaman, ang paglikha ng tulong buwis o tulong salapi upang hikayatin ang mga tao na bumili ng pagseseguro sa buhay ay magkakaroon ng kabigatang halaga dahil ang mga taong bibili ng pagseseguro gayon man ay makikinabang.
Industry:Economy
Sa malawakang katawagan, ang panahon ng pagbagal o negatibong pag-unlad ng ekonomiya, karaniwang kaakibat ng pagtaas ng kawalan ng trabaho. Ang mga ekonomista ay mayroong higit sa dalawang tumpak na depenisyon ng pagalis/paglabas. Ang una, kung saan napakahirap patunayan, ay kapag ang ekonomiya ay umuunlad sa mas mababa nitong pangmatagalang kalakaran ng pagsingil sa paglago at may kakayahang maglaan. Ang pangalawa ay dalawang magkasunod na panig ng pagbagsak ng GDP.
Industry:Economy
Ang sukatan ng halaga ng pera na nag-aalis ng epekto ng pagpapalabas ng labis na salapi. Salungat sa mababang halaga.
Industry:Economy
Ang pinakabagong teorya kung paano gumawa ng pamumuhunang pagpapasya kapag ang hinaharap ay hindi tiyak, na pumapantay sa pagitan ng tunay na ekonomiya at ang gamit at kahalagahan ng pananalaping pagpipilian. Ito ay nagiging mas sunod samoda sa mga negosyong paaralan at kahit sa mga konsehong silid. Sinabi ng teorya ng tradisyunal na pamumuhunan na kapag ang kumpanya ay nagsuri ng ipinanukalang proyekto, dapat nitong kalkulahin ang neto ng halaga ng proyekto NPV) at kung ito ay positibo,ipagpatuloy. Ipinalalagay ng tunay na pagpipilan na ang mga kumpanya ay dapat ding magkaroon ng ibang pagpipilian kung kailan mamumuhunan. Sa madaling salita, ang proyekto is tulad ng pagpipilian: mayroong oportunidad, ngunit hindi tungkuling upang magpatuloy nito. Bilang pananalaping pagpipilian, ang kawili-wiling tanong ay kapag ginamit ang pagpipilian: tiyak na hindi kapat walang pera ( ang halaga ng pamumuhunan ay lumabis sa benepisyo). Ang pananalaping pagpipilian ay hindi kinakailangang gamitin sa oras na sila ay may pera( ang benepisyo mula sa paggamit ng lumabis na gastos). Mas makabubuting maghitnay hanggang sa malugmog sila sa pera (ang benepisyo ay mas mataas sa gastos). gayon din, ang mga kumpanya ay hindi kinakailangang mamuhunan sa oras na ang proyeto may magkaroon ng positibong NPV. Maaari itong maghintay na bayaran. Karamihan ng mga pagkakataong pamumuhunan ng mga kumpanya ay inimbid sa kanila ang maraming pangangasiwang pagpipilian. Halimbawa, pagkonsidera ng kumpanya ng langis na ang mga nangangasiwa ay nag-iisip na nakatuklas sila ng bukid ng langis,ngunit hindi nila tiyak kung gaano karaming langis ang laman at ano ang magiging presyo ng langis sa oras na nagsimula silang magbomba. Unang pagpipilian: bumili o umupa ng lupa at magsiyasat? Pangalawang pagpipilian: kapag nakakita sila ng langis, magsisimulang magbomba? Kung gumamit man ng mga pagpipiliang ito ay depende sa presyo ng langis at ano ang gagawin dito sa hinaharap. Dahil ang presyo ng langis ay pabago-bago ang pagtaas, hindi ito magiging maganda upang ipagpatuloy ang produksiyon hanggang ang presyo ng langis ay mas mataas sa presyo kung saan ang teorya ng tradisyunal na pamumuhunan ay magsabi na ang NPV ay positibo at magbibigay ng hudyat sa pamumuhunan. Ang mga pagpipilian sa tunay na mga ari-arian ay gumagana na parang pagpipilian sa pananalapi (ang pinagsamang pamimimilian,pahayag) Ang pagkakatulad ay tulad ng maaari silang pahalagahan kahit na sa teorya sangayon sa parehong pamamaraan. Sa kaso ng kumpanya ng langis, halimbawa, ang halaga ng lupa ay tumutugon sa paunang bayad sa tawag na pagpipilian (karapatang bumili), at ang karagdagang pamumuhunan na kinakailangan upang makapagsimula ng produksiyon sa ginagamit na halaga (ang pera na dapat bayaran kapag ang pagpipilian ay ginamit). Sa mga pagpipiliang pampinansiyal, mas matagal na ang pagpipilian ay nagtatagal bago ito mawalan ng bisa at mas pabago-bago ang halaga ng batayang ari-arian, (sa kasong ito ng langis) mas nagiging mahalaga ang pagpipilian. Ito ang teorya Sa paggamit, ang pagpipilian ng presyong pampinansiyal ay madalas madaya at ang pagpapahala sa tunay na pagpipilian ay mahirap mapanatili.
Industry:Economy
Ang pagbagsak ng paglalabas ng labis na salapi at ang singil sa tubo ay nagdudulot ng mas mataas na paggasta (tingnan ang epekto ng yaman).
Industry:Economy
Kahit na ang mga ekonomista ay nagsasabi na ang pagrarasyon ay ang ginagawa ng presyong mekanismo, ang iniisip ng mas maraming tao ay ang pagrarasyon ay ang alternatibo upang pabayaan na malaman ang presyo upang malaman kung gaano kaunti ang ekonomiyang mapagkukunan, mga kalakal at mga serbisyo na naipamahagi (tingnan ang pagpila). Ang walang halagang pagrarasyon ay kadalasang ginagamit kapag ang pamamahagi ay napagpasyahan ng lakas-merkado ay pinaniniwalaang may kinikilingan. Ang pagrarasyon ay maaaring madulot sa mga likha ng ilegal na pamilihan, kung saan ang mga tao ay ipinagbibili ang kanilang bahagi sa mga handang magbayad ng mataas na halaga (tingnan ang ilegal na ekonomiya).
Industry:Economy
Paano naniniwala ang ibang mga ekonomista na ang mga tao ay nag-iisip tungkol sa kanilang hinaharap. Walang makapagsasabi ng perpekto tungkol sa hinaharap; ngunit ang rasyonal na teorya ng ekspektasyon ay umaasa na pagkalipas ng panahon, ang mga hindi inaasahang mga pangyayari (nakakagulat) ay magkakansela sa bawat isa at ang sa ekspektasyon ng karaniwang tao hinggil sa hinaharap ay magiging tama. Ito ay dahil nakapagbuo sila ng mga ekspektasyon sa rasyonal na basehan. gamit ang lahat ng mga impormasyong magagamit sa kanila ng mahusay, at matuto sa kanilang mga pagkakamali. Ito ay salungat sa iba pang mga teorya kung paano ang mga tao ay tinitingnan ng mas mataas, tulad ng adaptibong ekspektasyon, kung saan ibinabatay ng mga to ang kanilang hula sa nakalipas na kalakaran at mga pagbabagong kalakaran, at asal pang-ekonomiya, kung saan inaaasahan na ang mga ekspektasyon ay halos di-makatwiran bilang resulta ng mga pangkaisipang pagkiling. Ang teorya ng ekspektasyong rasyonal, kung saan si Robert Lucas ay nanalo ng premyong Nobel para sa ekonomiya, sa simula ay naging tanyag kasama ang mga monetarista dahil tila nagpapatunay ito na ang mga patakarang Keynisyan ng pangasiwaan ng pangangailangan ay mabibigo. Sa rasyonal na ekspektasyon, ang mga tao ay natututo na asamin ang mga pagbabago sa patakan ng pamahalaan at batas ng naaayon; dahil sa ang makro-ekonomikong pang-ayos ng tunog ay nangangailangan na ang mga gobyerno ay kayang linlangin ang mga tao, nagpapahiwatig ito na ito ay karaniwang walang halaga. Sa dakong huli, ang pagpapasyang ito ay naging hamon. Gayunman, ang rasyonal at halos rasyonal na mga ekspektasyon ay naging bahagi ng pangunahing agos ng kaisipang pang-ekonomiya.
Industry:Economy
Ang gabay sa panganib sa instrumento ng pananalapi na ibinigay ng ahensiya ng mga marka, tulad ng Moody, Standard at Poor at Fitch IBCA. Ang mga sukat na ito ng kalidad ng utang ay kadalasang iniaalok ng mabebentang pamahalaan at utang korpora. Ang tatlong A o A++ na marka ay kumakatawan sa mababang panganib ng kawalan,ang C o D na marka ay ang labis na panganib sa o tunay, kakulangan. Ang mga presyo ng utang at tubo ay madalas (ngunit hindi lagi) naglalarawan ng ganitong mga marka. Ang tatlong A ay may mababang tubo. Ang mataas na tobong bono kilala rn bilang patapong bono ay karaniwang may mataas na marka na nagmumungkahi ng mataas na panganib ng kakulangan. Ang hanay ng krisis sa merkado ng pananalapi mula sa kalagitnaan ng 1990 pasulong ay nagdulot sa paglago ng debate hinggil sa kahusayan ng mga marka, at kung ito ay bumaba upang magbigay ng babala sa napipintong kaguluhan. Pagkatapos ng pagbagsak ng Enron, kung saan ang ahensiya ng pagmamarka ay nabigong muli sa pagtantiya, ang ibang kritiko ay nakipagtalo na ang tatlong malalaking ahensiya ay bumuo ng maginhawang oligopolyo at nanghihimok ito ng mas maraming kumpetisyon ay ang paraan upang mapabuti ang pagmamarka.
Industry:Economy
Ang pamamaraan sa regulasyon na kadalasang ginagamit para sa publikong kagamitan upang itigil ito upang gawing kasangkapan ang lakas monopolyo. Ang publikong paggamit ay pinagbabawal upang makaipon ng mataas sa nasabing singil sa pagsasauli na dinisisyunan ng tagapagpatupad. Sa pagsasanay, ito ay madalas na nanghihikayat sa kagamitan upang maging hindi mabisa, mabagal magbago at mabilis gumasta ng pera sanasabing bagay tulad ng malalaking tanggapan at mga dyet ng tagapagpaganap, upang mapanatiling mababa ang tubo at samakatwid ang singil sa pagsasauli. Salungat sa presyo ng regulasyon.
Industry:Economy
Paggasta ng nasyonal at lokal na pamahalaan at iba pang nasa likod ng pamahalaan na mga institusyon. Tingnan ang patakarang piskal, ginintuang patakaran at badyet.
Industry:Economy
