Ang gabay sa panganib sa instrumento ng pananalapi na ibinigay ng ahensiya ng mga marka, tulad ng Moody, Standard at Poor at Fitch IBCA. Ang mga sukat na ito ng kalidad ng utang ay kadalasang iniaalok ng mabebentang pamahalaan at utang korpora. Ang tatlong A o A++ na marka ay kumakatawan sa mababang panganib ng kawalan,ang C o D na marka ay ang labis na panganib sa o tunay, kakulangan. Ang mga presyo ng utang at tubo ay madalas (ngunit hindi lagi) naglalarawan ng ganitong mga marka. Ang tatlong A ay may mababang tubo. Ang mataas na tobong bono kilala rn bilang patapong bono ay karaniwang may mataas na marka na nagmumungkahi ng mataas na panganib ng kakulangan. Ang hanay ng krisis sa merkado ng pananalapi mula sa kalagitnaan ng 1990 pasulong ay nagdulot sa paglago ng debate hinggil sa kahusayan ng mga marka, at kung ito ay bumaba upang magbigay ng babala sa napipintong kaguluhan. Pagkatapos ng pagbagsak ng Enron, kung saan ang ahensiya ng pagmamarka ay nabigong muli sa pagtantiya, ang ibang kritiko ay nakipagtalo na ang tatlong malalaking ahensiya ay bumuo ng maginhawang oligopolyo at nanghihimok ito ng mas maraming kumpetisyon ay ang paraan upang mapabuti ang pagmamarka.