Paano naniniwala ang ibang mga ekonomista na ang mga tao ay nag-iisip tungkol sa kanilang hinaharap. Walang makapagsasabi ng perpekto tungkol sa hinaharap; ngunit ang rasyonal na teorya ng ekspektasyon ay umaasa na pagkalipas ng panahon, ang mga hindi inaasahang mga pangyayari (nakakagulat) ay magkakansela sa bawat isa at ang sa ekspektasyon ng karaniwang tao hinggil sa hinaharap ay magiging tama. Ito ay dahil nakapagbuo sila ng mga ekspektasyon sa rasyonal na basehan. gamit ang lahat ng mga impormasyong magagamit sa kanila ng mahusay, at matuto sa kanilang mga pagkakamali. Ito ay salungat sa iba pang mga teorya kung paano ang mga tao ay tinitingnan ng mas mataas, tulad ng adaptibong ekspektasyon, kung saan ibinabatay ng mga to ang kanilang hula sa nakalipas na kalakaran at mga pagbabagong kalakaran, at asal pang-ekonomiya, kung saan inaaasahan na ang mga ekspektasyon ay halos di-makatwiran bilang resulta ng mga pangkaisipang pagkiling. Ang teorya ng ekspektasyong rasyonal, kung saan si Robert Lucas ay nanalo ng premyong Nobel para sa ekonomiya, sa simula ay naging tanyag kasama ang mga monetarista dahil tila nagpapatunay ito na ang mga patakarang Keynisyan ng pangasiwaan ng pangangailangan ay mabibigo. Sa rasyonal na ekspektasyon, ang mga tao ay natututo na asamin ang mga pagbabago sa patakan ng pamahalaan at batas ng naaayon; dahil sa ang makro-ekonomikong pang-ayos ng tunog ay nangangailangan na ang mga gobyerno ay kayang linlangin ang mga tao, nagpapahiwatig ito na ito ay karaniwang walang halaga. Sa dakong huli, ang pagpapasyang ito ay naging hamon. Gayunman, ang rasyonal at halos rasyonal na mga ekspektasyon ay naging bahagi ng pangunahing agos ng kaisipang pang-ekonomiya.